Wszystkie angielskie czasowniki modalne posiadają cztery cechy wspólne.
1. Nie przymują końcówki "s" w trzeciej osobie liczby pojedynczej. Oznacza to, że w czasie Present Simple mają taką samą formę dla każdej osoby.
- She can read and walk at the same time. (Ona potrafić jednocześnie czytać i chodzić )
- They can help us. (Oni moga nam pomóc)
- I can spell in English (Potrafię literować po angielsku).
- He cans play the guitar. ŹLE
2. Buduje się nimi pytania przez inwersję, tak jak z czasownikiem to be.
- Can you open the dorr? (Czy możesz otworzyć drzwi?)
- Must he be so nervous? (Czy musi byc taki zdenerwowany?)
- Shall I offer you my help? (Czy powinienem zaoferować swoją pomoc?)
- Do we must leave now? ŹLE
3. Przeczy się je poprzez dodanie słowa "not" po czasowniku.
- We could not be there on time. (Nie mogliśmy być tam na czas.)
- You must not smoke here! (Nie wolno ci tutaj palić!)
- It will not be in spring. (Nie będzie to wiosną)
- We don’t can talk to you. ŹLE
4. Nie występuje po nich bezokolicznik z "to". Wyjątkiem jest jedynie czasownik "ought to".
- He will stay in Warsaw. (Zostanie w Warszawie.)
- You can dance very well. (Potrzafisz dobrze tańczyć)
- They must do their homework. (Muszą odrobić pracę domową).
- We can to talk to you. ŹLE