Angielskie czasowniki występują w trzech trybach:
- Tryb oznajmujący (The Indicative Mood) – najbardziej popularny. Służy do wyrażania opinii, przekazywania informacji i zadawania pytań (także tryb pytający, ktróry jako taki nie istnieje w angielskim, chociaż wielu lingwistów uważa, że czasowniki w pytaniach są wyrażane w tym trybie). Na przykład:
Napoleon wanted to conquer Europe. (czasownik "wanted")
I feed my dog every day. (czasownik "feed" )
What do you want from me? (czasownik "want" )
Tryb czasownika rozpoznaje można rozpoznać jedynie po jego użyciu w zdaniu.
- Tryb rozkazujący (The Imperative Mood)
Służy do wyrażania próśb i rozkazów. Czasownik w tym trybie jest identyczny z formą bezokolicznika bez "to". Na przykład:
Go and wash the car! (czasowniki "go, wash ")
Let’s dance! (czasownik "dance")
Take this book with you! (czasownik "take")
- Tryb łączący (The Subjunctive Mood)
Tryb ten można podzielić na dwa:
Zobacz zastosowanie tych dwóch trybów.
Zobacz również następujące strony:
- Konstrukcja wish
- Konstrukcja would rather
- Konstrukcja as if – as though
- Konstrukcja it’s high time
- Konstrukcja had better