Czas Past Simple jest polskim odpowiednikiem czasu przeszłego. Nazywa się on czasem przeszłym prostym (simple), ponieważ w języku angielskim występują jesze trzy czasy przeszłe – bardziej ściśle "aspekty" czasu przszłego: dokonany, progresywny i dokonano-progresywny (w kolejności perfective, progressive/continuous i perfective continuous).
Zdania w czasie przeszłym wyglądają podobnie jak w czasie teraźniejszym z tym wyjątkiem, że czasownik odnosi się do akcji przeszłej. Czasownik w czasie przeszły z reguły posiada końcówkę -ed. Reguła ta jednak nie dotyczy czasowników nieregularnych, których, jak sama nazwa wskazuje, posiadają nieregularną formę tworzenia czasu przeszłego.
- I like you very much (Lubię cię bardzo) – Present Simple
I liked you very much (Lubiłem cię bardzo) – Past Simple - She wants to go abroad (Ona chce pojechać za granicę)
She wanted to go abroad (Ona chciała pojechać za granicę) - We try to learn Past Simple (Staramy się nauczyć czasu przeszłego prostego)
We tried to learn Past Simple (Staraliśmy się nauczyć czasu przeszłego prostego)
W powyższych trzech przykładach zostały użyte czasowniki regularne, tzn. takie do których dodajemy końcówkę -d lub -ed. W trzecim przykładzie yużyty jest czasownik ‚try’. Czasownik ten kończy się na spółgłoskę ‚y’, która poprzedzona jest inną spółgłoską ‚r’, dlatego ‚y’ zamieniamy na ‚i’ i dodajemy końcówkę -ed. Gdyby czasownik kończący się na ‚y’ poprzedzony był samogłoską np.: ‚stay’, nie zamieniamy ‚y’ na ‚i’.
W trzech przykładach końcówkę -ed wymawiamy inaczej. Są to możliwe trzy wymowy tej końcówki.
W zdaniu nr.1 końcówkę -ed wymawia się jako ‚t’, ponieważ poprzedza ją bezdźwięczna spółgłoska.
W zdaniu nr.2 końcówkę -ed wymawia się jako ‚yd’, ponieważ czasownik kończy się na ‚t’. Dzieje się tak w przypadku czasowników kończących się na literę ‚t’ lub ‚d’.
W zdaniu nr.3 końcówkę -ed wymawia się jako ‚d’, ponieważ czasownik kończy się na dźwięczną spółgłoskę lub samogłoskę (wszystkie samogłoski są dźwięczne).